Hallo ik ben Caresse1970

Hallo allemaal,

Ik ben Caresse en ben de een van de beheerders van het forum en vrijwilliger van www.friendly-inmates.com
Verder ben ik 38 jaar en schrijf ook met een gevangene uit Kentucky, USA.

Onze hechte vriendschap

De reden waarom ik met een gevangene ben gaan schrijven is dat ik een burn out heb en kon een tijdje slecht slapen s'nachts. Dit is gelukkig wil wat verbetert, maar ik ben er nog niet helemaal. Op een nacht zat ik naar een programma op tv te kijken over een man die met een vrouw schreef die haar man vermoord had. Deze man had een goede baan en kwam uit een familie waar ze niet zo op de centen hoeven te letten. Zijn familie zette veel druk op hem omdat hij bijna 50 was en geen vrouw had. Dat vonden ze raar! Na jaren schrijven met een vrouwelijke gevangene, kwam zij vrij en ze trouwden. Toen hij aan de familie de waarheid vertelde, barstte de bom in zijn familie. De vooroordelen die hij kreeg dat hij met een gevangene ging trouwen. Affijn, dat verhaal boeide mij zo, dus ik dacht, laat ik eens gaan kijken op internet als ik een gevangene kan vinden waarmee ik ook kan schrijven. Niet met de intentie dat mijn situatie net zo moet gaan eindigen als die meneer op tv, maar ik ging er eigelijk vanuit dat ik mischien antwoord zou krijgen of mischien ook helemaal niet. Voordat ik het zelf in de gate had, kreeg ik heel snel een brief terug. Nog geen 72 uur daarna volgde nog een dikkere brief. Ik kon het amper bij benen, want de brieven vlogen om de 4 a 5 dagen bij mij in de bus en het contact via post ging eigelijk vrij vlot. Ineens vroeg hij mij als hij mij mocht bellen? Ik dacht, dat gaat hem nooit lukken, maar zelfs dat lukte hem en voordat ik het wist, hingen wij in totaal 20 min aan de telefoon. Ik was zo blij! en hij blij! wij allebei lekker blij . Hoe was het toch mogelijk dat iemand vanuit de gevangenis vanuit Kentucky helemaal naar Amsterdam belde en nog 20 min ook. Doordat we met elkaar belde, werd onze vriendschap nog hechter, terwijl wij elkaar maar amper een maand kende. Voor mij gevoel voelde het goed en zeer oprecht. Zeker omdat hij gelijk al vertelde waarvoor hij zat en nooit 1x mauwde dat hij onschuldig achter tralies zat. Nou weet ik dat in het buitenland, maar zelfs ook tegenwoordig in Nederland wel mensen door dwaling van de rechtbank wel achter tralies kunnen komen. Maar ik heb toch wel gemerkt dat met name in Amerika het regelmatig voorkomt dat mensen onterecht in de gevangenis zitten. Wat een onrecht! Ik heb zelf altijd het gevoel gehad, dat ik mensen in nood moet helpen! en fouten begaan we allemaal. Als je nou gejat hebt of met iemand mee gaat die wat van plan is, zodat jij medeplichtig wordt. Er zijn 1001 varianten waarbij je als mens de fout in kan gaan. Ook ik heb mijn fouten in het leven gemaakt. Welliswaar niet dat het mij achter tralies kon zetten, maar om een simpel voorbeeld te geven; de verkeerde mensen kiezen, terwijl ik vooraf al wist dat het een doodlopend spoor was. Maar goed, ik heb het mee gemaakt en de bedoeling is dat je ervan moet leren. Mensen zullen zich hier wel in herkennen. Affijn om terug te komen op de persoon waarmee ik schrijf. Ons contact is nog steeds dik aan en hij belt mij dagelijks wel 2x per dag via mijn Amerikaanse telefoon nummer die op mijn huis telefoon is aangesloten.

Bezoeken in de gevangenis

Nu ben ik van plan om in november van dit jaar hem voor het eerst te gaan bezoeken. De formulieren voor special visitor heb ik ingevuld en geretourneerd, nu is het afwachten geblazen als ik goed gekeurd wordt. Zelf kom ik al meer dan 22 jaar in de VS en heb het land van links, rechts en van boven en ondere gezien en tot de dag van vandaag, boeit het land en de mensen mij nog steeds.

Nou dit is het eigelijk wel zo'n beetje.

Groetjes,

Caresse